اجرای بهینه استراتژیهای حفاظت خاک و کنترل فرسایش، مستلزم شناسایی مناطق رسوبخیز و مستعد فرسایش است. یکی از روشهای تعیین و اولویتبندی مناطق نیازمند به عملیات حفاظتی، روش انگشتنگاری یا منشایابی چندپارامتری رسوبات است.در پژوهش حاضر، از روش منشایابی چندگانه کمّی به منظور تعیین منابع عمده رسوب در حوضه ناو واقع در غرب استان گیلان، استفاده شد. بر اساساین روش،ترکیب مناسبی از عناصر ژئوشیمیایی، سزیم 137، کربن آلی، نیتروژن و فسفر، برای تفکیک انواع کاربریها مورد استفاده قرار گرفت. بهکارگیری مدل چندمتغیره کمّی نشان داد که میانگین سهم هر یک از کاربریهاشامل دیواره خندق، مراتع تخریب شده، مراتع دارای پوشش و جنگل در تولید رسوب، به ترتیب برابر 92، 5/6، 1 و 5/0 درصد است. خطای نسبی مدل برای برآورد سهم انواع کاربریها به طور میانگین برابر 98/0 به دست آمد که نشاندهنده صحت و کارایی زیاد مدل بود.مشاهدات صحرایی نتایج پژوهش را تایید کرد.
)