پتانسیل ‏یابی اراضی دیم و تخصیص بهینه آب بین اراضی آبی و دیم (مطالعه موردی: دشت قزوین)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بین‌المللی امام خمینی قزوین

2 استاد دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

3 دانشیار دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

4 استادیار مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی شاهرود استان سمنان

5 دکتری تخصصی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان

چکیده

برای آبیاری تکمیلی در اراضی دیم توجه به شرایط طبیعی این اراضی و تأمین آب ضروری است. هدف این مطالعه پتانسیلیابی اراضی دیم دشت قزوین برای آبیاری تکمیلی و تخصیص بهینة منابع آب بین اراضی دیم و فاریاب است. فرض شد سطح زیر کشت آبی و دیم محصولات مختلف و همچنین کل حجم آب در دسترس در هر دهه بدون تغییر باقی خواهد ماند. نتایج مدل بهینهسازی نشان داد میزان افزایش سود خالص با مدیریت جدید تخصیص آب در صورت انتقال آب تا فواصل 2، 4، 6، 8، و 10 کیلومتری بهترتیب 2/11، 5/13، 2/19، 6/16، و 8/15 درصد است. همچنین جو یگانه گزینه برای کمآبیاری در اراضی شبکه است. میزان کمآبیاری در مزارع جو 20 میلی‌متر در دهة دوم آبان و 50 میلی‌متر در دهة سوم اردیبهشت تعیین شد. همچنین عدس به دلیل ارزش اقتصادی بیشتر گزینة برتر برای آبیاری تکمیلی انتخاب شد. در دهة اول خرداد آبیاری تکمیلی به میزان 75 میلی‌متر بهترین تیمار در منطقه تعیین شد که عملکرد عدس را از 1000 به 3000 کیلوگرم بر هکتار افزایش داد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

پتانسیل ‏یابی اراضی دیم و تخصیص بهینه آب بین اراضی آبی و دیم (مطالعه موردی: دشت قزوین)

نویسندگان [English]

  • Hadi Ramezani Etedali 1
  • Abdolmajid Liaghat 2
  • Masoud Parsi Nejad 3
  • Alireza Tavakoli 4
  • Behnam Ababaei 5
1
2
3
4
5