TY - JOUR ID - 51618 TI - پتانسیل ‏یابی اراضی دیم و تخصیص بهینه آب بین اراضی آبی و دیم (مطالعه موردی: دشت قزوین) JO - تحقیقات آب و خاک ایران JA - IJSWR LA - fa SN - 2008-479X AU - رمضانی اعتدالی, هادی AU - لیاقت, عبدالمجید AU - پارسی نژاد, مسعود AU - توکلی, علیرضا AU - آبابایی, بهنام AD - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بین‌المللی امام خمینی قزوین AD - استاد دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران AD - دانشیار دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران AD - استادیار مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی شاهرود استان سمنان AD - دکتری تخصصی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 45 IS - 2 SP - 167 EP - 177 KW - آبیاری تکمیلی KW - کم ‏آبیاری KW - مدل بهینه‏ سازی DO - 10.22059/ijswr.2014.51618 N2 - برای آبیاری تکمیلی در اراضی دیم توجه به شرایط طبیعی این اراضی و تأمین آب ضروری است. هدف این مطالعه پتانسیل‏یابی اراضی دیم دشت قزوین برای آبیاری تکمیلی و تخصیص بهینة منابع آب بین اراضی دیم و فاریاب است. فرض شد سطح زیر کشت آبی و دیم محصولات مختلف و همچنین کل حجم آب در دسترس در هر دهه بدون تغییر باقی خواهد ماند. نتایج مدل بهینه‏سازی نشان داد میزان افزایش سود خالص با مدیریت جدید تخصیص آب در صورت انتقال آب تا فواصل 2، 4، 6، 8، و 10 کیلومتری به‏ترتیب 2/11، 5/13، 2/19، 6/16، و 8/15 درصد است. همچنین جو یگانه گزینه برای کم‏آبیاری در اراضی شبکه است. میزان کم‏آبیاری در مزارع جو 20 میلی‌متر در دهة دوم آبان و 50 میلی‌متر در دهة سوم اردیبهشت تعیین شد. همچنین عدس به‏ دلیل ارزش اقتصادی بیشتر گزینة برتر برای آبیاری تکمیلی انتخاب شد. در دهة اول خرداد آبیاری تکمیلی به میزان 75 میلی‌متر بهترین تیمار در منطقه تعیین شد که عملکرد عدس را از 1000 به 3000 کیلوگرم بر هکتار افزایش داد. UR - https://ijswr.ut.ac.ir/article_51618.html L1 - https://ijswr.ut.ac.ir/article_51618_214f275e80fa44dcef4e9b4e64c02a66.pdf ER -