در سالهای اخیر، کاربرد زغال زیستی در خاکهای سرزمینهای خشک و نیمهخشک به منظور افزایش کربن آلی خاک مورد توجه قرار گرفته است. با وجود این، گزارشهای اندکی در ارتباط با پیامد زغال زیستی بر بازچرخ نیتروژن در خاکهای چنین سرزمینهایی در دست است. هدف از پژوهش اخیر بررسی پیامد کاربرد کود گاوی و زغال زیستی آن بر برخی از فرآیندها و ویژگیهای زیستی کارا در چرخه نیتروژن در یک خاک آهکی میباشد. بدین منظور مقادیر 0، 1، 2 و 5 درصد از کود گاوی و زغال زیستی آن به یک خاک آهکی افزوده شد و سپس برای 30 و 90 روز انکوباسیون گردید. یافتهها نشان داد که نیتروژن زیستتوده میکروبی و فعالیت آنزیم اورهآز در خاکهای تیمارشده به کود گاوی با شدت بیشتری در برابر خاکهای تیمارشده به زغال زیستی افزایش مییابند. کاربرد زغال زیستی به میزان 2 و 5 درصد، کانی شدن نیتروژن را به میزان 5/20 و 3/32 درصد در زمان 30 روز و به میزان 103 و 106 درصد در زمان 90 روز انکوباسیون افزایش داد. افزودن 1 تا 5 درصد کود گاوی به خاک، افزایش کانی شدن نیتروژن را به میزان 38-235 درصد در زمان 30 روز و 105-214 درصد در زمان 90 روز انکوباسیون به همراه داشت. در 30 روز انکوباسیون، تنها کاربرد 5 درصد زغال زیستی، نیتریفیکاسیون را افزایش داد. در 90 روز انکوباسیون، کاربرد 1، 2 و 5 درصد زغال زیستی، افزایش نیتریفیکاسیون را به میزان10-50 درصد در برابر شاهد به همراه داشت. در برابر آن، افزودن کود گاوی به خاک باعث افزایش نیتریفیکاسیون به میزان 300-1500 و 39-95 درصد در برابر شاهد پس از 30 و 90 روز انکوباسیون شد. به طور کلی، یافتهها نشان داد که کاربرد زغال زیستی کود گاوی در برابر کود گاوی میتواند کانی شدن نیتروژن و نیتریفیکاسیون را کاهش داده و از آبشویی سریع نیترات جلوگیری نماید.