استراتژیهای مدیریت حوضه آبریز میتواند در تعدیل مشکلات ناشی از آلودگی منابع آب، مورد توجه قرار گیرد. در این پژوهش جهت ارزیابی رواناب و نیترات با توجه به سناریوهای مدیریتی برای محدوده مطالعاتی هشتگرد، از مدل هیدرولوژیکی نیمهتوزیعی SWAT استفاده شده است. پس از شبیهسازی رواناب، از سه ایستگاه هیدرومتری برای واسنجی در دوره 1990 تا 2013 و اعتبارسنجی در دوره 2014 تا 2018 استفاده شد. نتایج شاخصهای آماری R2 و NS نشان میدهد شبیهسازی در این حوضه با دقت خوبی انجام پذیرفته است، همچنین نتایج حاکی از آن است با اعمال سناریو اول (تغییر الگوی کشت) و سناریو دوم (افزایش راندمان آبیاری) مقدار مصرف آب در بخش کشاورزی از 3/85 میلیون متر مکعب در وضع موجود به 8/59 میلیون متر مکعب کاهش خواهد یافت که این امر باعث ارتقای راندمان کوددهی نیز خواهد شد و بهعبارتی با تغییر الگو میتوان به کاهش نفوذ عمقی کمک کرد، از طرفی با آبیاری قطرهای نیاز به شستشو خاک و هدر رفت آب کم میشود. با مقایسه مقادیر نیترات ثبت شده در ایستگاه هیدرومتری ده صومعه کردان در دوره پایه با مقادیر شبیهسازی شده نیترات در سناریوی اول نیز نتایج به خوبی نشان میدهد که با اعمال سناریو اول میزان نیترات شبیهسازی شده در این ایستگاه هیدرومتری به نسبت دوره پایه به جز در فصل زمستان و اوایل فصل بهار روندی کاهشی داشته است. در سناریو دوم نیز نتایج نشان داد که با تغییر روش آبیاری، میزان آبشویی نیترات در تمامی طول سال نسبت به دوره پایه کاهش چشمگیری داشته است. بهطور کلی سناریوی دوم در کاهش آبشویی نیترات اثرگذاری بیشتری داشته و توصیه میشود.