بهموجب توسعه روز افزون نانوفناوری، استفاده از آن در همه زمینهها بهویژه در زمینه آلودگیهای زیستمحیطی بهعنوان جاذب افزایش یافته است. بدین منظور آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور، فاکتور آرسنیک در چهار سطح (صفر، 25، 50 و mg/kg 100) و فاکتور نانوذره TiO2 در سه سطح (صفر، 25/0 و 5/0 درصد وزنی نانوذره) و با سه تکرار در آزمایشگاه و در اتاقی تاریک با ˚C25 و در مدت 8 ماه و با استفاده از ظروف تنفس L 3/1 به اجرا درآمد. نتایج درصد تنفس تجمعی نشان داد که بیشترین مطابقت تنفس تیمار شاهد با تیمار mg/kg 50 آرسنیک بههمراه 5/0 درصد وزنی نانوذره بهدست آمد. بیشترین و کمترین میزان تنفس بهترتیب در ماههای اول و هشتم انکوباسیون از تیمارهای شاهد و mg/kg 25 آرسنیک با اختلاف 78/33 درصد حاصل شد. با افزایش سطوح نانوذره میزان تنفس نیز افزایش یافت بهطوری که بیشترین میزان تنفس در ماه اول و از تیمار 5/0 درصد وزنی نانوذره بهدست آمد. بیشترین و کمترین کربن زیستتوده میکروبی و همچنین کسر میکروبی بهترتیب از تیمارهای mg/kg 100 آرسنیک بههمراه 25/0 درصد وزنی نانوذره و mg/kg 50 آرسنیک بههمراه 5/0 درصد وزنی نانوذره حاصل شد و برعکس، بیشترین و کمترین کسر متابولیکی بهترتیب از تیمارهای mg/kg 50 آرسنیک بههمراه 5/0 درصد وزنی نانوذره و mg/kg 100 آرسنیک بههمراه 25/0 درصد وزنی نانوذره بهدست آمد. تحلیل خوشهای متغیرها نشان داد که متغیرهای کربن زیستتوده میکروبی و کسر میکروبی در خوشه اول قرار گرفتند و در خوشههای دوم، سوم و چهارم نیز بهترتیب متغیرهای تنفس پایه، کسر متابولیکی و تنفس تجمعی قرار گرفتند. مطابق با نتایج این پژوهش، کاربرد 5/0 درصد وزنی نانوذره توانست اثرات سمی آرسنیک را کاهش داده و تنفس پایه، درصد تجمعی تنفس و تنفس ماهیانه را بهبود بخشد.